Review | Still Wakes the Deep

Review | Still Wakes the Deep – Ontwikkelaar The Chinese Room is geen onbekende meer in het indie landschap. Zo brachten ze ons in het verleden het meer dan prima Everybody’s Gone to the Rapture, Dear Esther, maar ook Amnesia: A Machine for Pigs. De ontwikkelaar is ook behoorlijk thuis in het walking simulator genre en de laatste creatie van hun hand is Still Wakes the Deep. Een game die zich afspeelt op een boorplatform in de Noordzee voor de kust van Schotland. Hier gebeuren wat merkwaardige dingen en het is aan jou om tja… ontdek dat zelf maar.

Even weg van alles

In de game stap je in de schoenen van Cameron McLeary, kortweg Caz, die een baan heeft aangenomen op Beira D, een boorplatform. Hij heeft een aanvaring gehad met iemand, waardoor de Schotse politie hem zoekt. Met behulp van zijn maat Roy is hij op dit boorplatform terecht gekomen in de hoop dat die vervelende situatie op het ‘vasteland’ overwaait. Tegelijkertijd loopt het thuis ook niet echt lekker, waardoor het misschien maar goed is dat Caz even tot zichzelf kan komen. Wat echter niet helpt is dat zijn baas, Rennick, een ontzettende eikel is die nogal roekeloos te werk gaat.

Tot overmaat van ramp gaat het ook nog eens goed fout op het platform nadat er diep in de zee iets geraakt wordt met het boren. De hele situatie aan boord van het boorplatform verandert in een oogwenk, collega’s vinden de dood en het al slecht gebouwde platform komt door de impact vanaf verschillende kanten er nog beroerder voor te staan. Daarbij zijn er naarmate je verder komt steeds meer rare slierten te zien die hallucinaties veroorzaken als je dichterbij komt. En als dat nog niet genoeg is, zijn sommige van je collega’s opgeslokt door dit vreemde gebeuren, waardoor ze veranderen in verschrikkelijke gedrochten.

Het even weg van alles verandert letterlijk in een nachtmerrie voor Caz en met zijn beperkte kennis en skills betreffende het werk op een boorplatform, zal hij zijn best moeten doen om een weg uit de benarde situatie te vinden. Het is vervolgens aan jou om een lineair pad te bewandelen dat zo’n zes uur duurt en waarbij je te maken krijgt met een aantal elementen die samen voor een sfeervolle game zorgen. Zo is de setting op zichzelf erg interessant, zoveel games op een boorplatform heb je immers niet. Daarnaast is hetgeen gebeurt nogal mysterieus en angstaanjagend, waardoor je graag verder speelt en tot slot heb je verschillende elementen in de vrij simpele gameplay die voor wat afwisseling zorgen.

Wandel van A naar B

De game is opgebouwd uit verschillende hoofdstukken en elk hoofdstuk speelt zich op een ander gedeelte van het boorplatform af. Dit is allemaal opeenvolgend, zodat je als het ware aan één stuk achter elkaar door blijft gaan. Met een speelduur van 6 uur is de game verre van lang, maar het had voor wat het wil doen ook zeker niet langer hoeven zijn. Je bezoekt tijdens het avontuur ongeveer alle uithoeken van het boorplatform, variërend van de poten in de zee tot het helikopter platform en van de leefruimtes tot de buitenringen en zelfs de onderkant van het platform. Het is een aaneenschakeling van locaties die op zichzelf de hoofdstukken vormen.

Je doel is voornamelijk een bepaald punt bereiken, hier wat handelingen verrichten en weer door. De handelingen zelf zijn overigens niet al te bijzonder, want het komt voornamelijk neer op hendels overhalen of wat dingen verplaatsen. Voor de rest ben je vooral veel aan het lopen. Om wat meer context bij het platform te geven, maar ook om wat te ‘bonden’ met andere personages zul je her en der wat tekstuele informatie vinden, met collega’s bellen of in gesprek gaan mocht je ze tegenkomen. Alles bij elkaar genomen weet Still Wakes the Deep qua gameplay nergens echt te verrassen, maar wat het doet, doet het meer dan prima.

Wat voor de spanning zorgt is dat het weer echt dramatisch is en door de gebeurtenissen is het boorplatform ook behoorlijk beschadigd. Hierdoor zul je geregeld over smalle balkjes moeten kruipen of langs een rand moeten gaan terwijl je onder je de woeste oceaan tegen de pilaren aan ziet rammen. Dat het vrijwel de hele tijd regent én je met wat merkwaardige wezens te maken hebt die je opjagen, maken het er allemaal niet gezelliger op. Bij vlagen wordt de spanning nog wat opgevoerd doordat je letterlijk moet vluchten, wat zowel rennend als zwemmend gaat. Erg tof, maar voor het goede ligt het tempo hier net te laag, waardoor het aanvoelt alsof je door stroop beweegt.

Deze momenten kunnen desondanks vrij intens zijn, maar helaas nooit echt al te lastig omdat de game het je een beetje makkelijk maakt. Alle plekken waar je op kunt klimmen of wat je kan gebruiken om je pad te vervolgen worden met gele verf aangegeven. Nu is dat tegenwoordig gebruikelijk in games (en verplicht op boorplatformen), maar het ligt er vaak wel heel dik bovenop. Hierdoor is verdwalen onmogelijk en juist in de spannende segmenten zou het gevoel van onzekerheid extra sterk kunnen zijn als je niet precies ziet waar je heen moet. Dit valt ook niet uit te schakelen in het menu en dat is jammer. Een ander gemis is een chapter select optie. Eén playthrough volstaat in principe, maar als je iets gemist hebt omdat je niet oplette of als je alle Achievements/Trophies wilt verzamelen, zul je nu opnieuw moeten beginnen. Geen ramp, maar chapter select was wel handig geweest.

Prima presentatie

Wat Still Wakes the Deep erg tof maakt, is dat je visueel met gave effecten te maken krijgt om dat hallucinerende gevoel na te bootsen. Het is creepy en zeker in het begin angstaanjagend. Ook is hetgeen dat uit de zee is gekomen dermate vreemd, dat het ergens fascinerend is en je er ook geregeld even naar blijft kijken. Wat de sfeer verder versterkt zijn de meer dan uitstekende geluidseffecten en degelijke voice-acting. Hierbij heb je de mogelijkheid om de game in Schots-Gaelisch te spelen, maar ook als je de game gewoon in het Schots-Engels speelt zul je nog met ‘rare’ woorden te maken krijgen, wat bij het accent hoort. Dit maakt de game bijzonder authentiek en de voice-acting van de verschillende personages is meer dan prima, omdat het overtuigend is.

Visueel ziet Still Wakes the Deep er prima uit, in beide grafische modi. Zo kun je voor graphics gaan, waarbij je de game in een 4K resolutie speelt tegen een framerate van 30 frames per seconde. Maar als je hierbij ook motion blur en chromatic abberation aan hebt staan, reken er dan maar op dat je zeeziek wordt. De laatste twee opties tegenover de lage framerate zorgen voor een ongelofelijk wazig beeld tijdens het bewegen. De performance modus is hierin je oplossing en neem maar van ons aan dat je die hebben moet. Je speelt dan op een resolutie van naar waarneming 1440p tegen een vaste framerate van 60fps. De ervaring is dan vele malen prettiger en de visuele verschillen in resolutie zijn niet echt noemenswaardig. Dus in dat opzicht ga je er niet enorm op achteruit, omdat de game in de basis sowieso visueel erg te pruimen is.

Gespeeld op: Xbox Series X.
Ook beschikbaar op: Xbox Series S, PlayStation 5 en pc.